Ο ΚΕΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ

Δύο άντρες πολύ σοßαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο δωµάτιο ενός νοσοκοµείου. Στον έναν επιτρέπονταν να µένει καθιστός µία ώρα το απόγευµα γιατί τον ßοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύµονες.

Το κρεßάτι που ßρισκότανε ακριßώς δίπλα στο παράθυρο του δωµατίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να ßρίσκεται συνέχεια ξαπλωµένος σε ακινησία και ένας µεσότοιχος που ßρισκόταν µεταξύ των κρεßατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να µιλάν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους ,την θητεία τους στον στρατό, ακόµα και για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευµα ο άντρας που του επιτρεπόταν να µένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικο του όλα όσα έßλεπε από το παράθυρο του δωµατίου.

Ο άντρας που ßρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαßαίνει πως ζει γι' αυτές τις µοναδικές απογευµατινές ώρες που η άποψη του µεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώµατα του έξω κόσµου.

Το παράθυρο έßλεπε σε ένα πάρκο µε µια θαυµάσια λίµνη. Πάπιες και κύκνοι κολυµπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν µε µικρά µοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασµένα χέρι χέρι µέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώµατα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν µε χάρη επάνω στο έδαφος και µια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από µακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όµορφες λεπτοµέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεßάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευµα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε µια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεßάτι δεν µπορούσε να ακούσει τον ήχο της µπάντας ,µπορούσε και µόνο µε τα µάτια του µυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωµα άρµατα και τα όµορφα διακοσµηµένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι µέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν µπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται µέσα του. Όσο και να εκτιµούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, εύχονταν µέσα το να ήταν αυτός ο οποίος θα µπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο . ¶ρχισε να αποστρέφεται στον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε µια επίσκεψη της νοσοκόµας στο δωµάτιο ßρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά µέσα στον ύπνο του. Λυπηµένα κάλεσε τους νοσοκόµους και αποµάκρυνε το πτώµα του.

Μετά από ένα χρονικό διάστηµα για να µην θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να µετακινηθεί στο κρεßάτι που ßρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο .Εκείνη µε πολύ προθυµία τον µετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος . Σιγά-σιγά στηρίχθηκε µε πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί να ρίξει µια µατιά στον έξω κόσµο. Επιτέλους θα µπορούσε να δει τον έξω κόσµο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε την νοσοκόµα και την ρώτησε: πως µπορούσε ο συγκάτοικος µου να ßλέπει όλα αυτά που µου περίγραψε; Πως µπορούσε να µου µιλάει για τόσο οµορφιά και µε τόσες λεπτοµέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και ßρώµικος τοίχος;
Και η νοσοκόµα του απάντησε : Ω θεέ µου........δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός ;

Δεν µπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.