ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ

Προχωρώντας βήμα, βήμα τη ζωή μου αισθάνομαι και κατανοώ όλο και καλύτερα τη σημασία της ζωής, ανακαλύπτω πως τα πράγματα είναι απλά, απορώ μάλιστα πως σε όλη τη ζωή μου δεν τα έβλεπα και δεν τα αφουγκραζόμουν, λες και άρχισαν να κουνιούνται και να φωνάζουν σε μια στιγμή!!

Συνειδητοποιώντας λοιπόν αυτή την αλήθεια, καταλαβαίνω πως η ζωή μας δεν αφορά μόνο τα χρόνια μας σε αυτή τη ζωή, τολμώ να πω πως αυτή δεν είναι η πραγματική ζωή και το λέω αυτό γιατί το στόμα της Εκκλησίας που πηγάζει μέσα από το αιώνιο φως του Θεού το αναφέρει ασταμάτητα μέσα στους αιώνες, αλλά και γιατί ποτέ δεν μου έχει δοθεί μια τόσο αληθινή και πλήρης ερμηνεία της ζωής.

Μέσα από αυτή τη συνειδητοποίηση αλλά ιδιαίτερα κατανόηση βλέπω να ανατέλλει και η ουσία της ζωής μου, της ζωής μας.

Πριν από μία ημέρα, άκουσα την Νεκρώσιμη ακολουθία που λέγετε και Εξόδιος, με συγκλόνισε!!! μου αποκάλυψε τόσα πολλά και με γέμισε ελπίδα, παρηγοριά και ασφάλεια.

Στη διάρκεια της πορείας μου μελέτησα πολλές φορές το λόγο αυτής της ακολουθίας, έτσι πήρα πολλές καρδιακές απαντήσεις για τη ζωή.

Θυμάμαι στις κηδείες που πήγαινα βλέποντας τον κεκοιμημένο έλεγα, άραγε εκεί που είναι τι θέλει να μας πει;

Η απάντηση μου ήρθε αποκαλύπτοντάς με το πραγματικό νόημα της ζωής, ένα νόημα πέρα από το χρόνο και το χώρο, ένα νόημα που σε γεμίζει με τόση ασφάλεια και ελπίδα ώστε να είναι προφανές ότι ο Θεός κατοικεί εκεί και οι ψυχές κατευθύνονται σε αυτόν αλλάζοντας την διπλή φύση τους , μένοντας γυμνές ώστε να ντυθούν την αιωνιότητα δίπλα Του.

Αυτή τη χαρά και την ελπίδα που ένιωσα και νιώθω κάθε φορά που διαβάζω την Εξόδιο ακολουθία θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας, έτσι σας παραθέτω το λόγο από έναν ψαλμό της που είναι ο λόγος που απευθύνει ο κεκοιμημένος προς τους παρευρισκομένους, είναι εμφανέστατο πως τον λέει η ψυχή αδιάστατα, όπως ζει αιώνια.

_____________________

"Βλέποντάς με άφωνο και χωρίς ανάσα μπροστά σας κλάψτε όλοι για μένα, αδέλφια και φίλοι , συγγενείς και γνωστοί.

Γιατί τη χθεσινή μέρα μιλούσα μαζί σας και ξαφνικά ήρθε η φοβερή ώρα του θανάτου.
Αλλά ελάτε όλοι όσοι με αγαπάτε και δώστε μου τον τελευταίο χαιρετισμό.

Γιατί δεν θα είμαι πια μαζί σας ούτε θα μιλήσω ξανά, πηγαίνω στον κριτή, εκεί δεν υπάρχει προσωποληψία, ο δούλος και ο αφέντης μαζί βρίσκονται, ο βασιλιάς και ο στρατιώτης, ο πλούσιος και ο φτωχός έχουν το ίδιο αξίωμα.

Ο καθένας από τα έργα του τιμάτε ή ντροπιάζεται.

Αλλά όλους σας ζητώ και σας παρακαλώ να προσεύχεστε για μένα συνεχώς στο Χριστό και Θεό για να μην καταταγώ για τις αμαρτίες μου σε βασανιστικό τόπο, αλλά να με κατατάξει όπου είναι το Φως της ζωής".