Είμαστε πνευματικά όντα;

Το ερώτημα που πολλοί άνθρωποι υπέβαλαν κάποια στιγμή στον εαυτό τους είναι: «Ποιος είμαι;». Είμαστε κάτι περισσότερο από γιος ή κόρη, αδερφός ή αδερφή, πατέρας ή μητέρα; Είμαστε κάτι περισσότερο από σπουδαστής, φοιτητής, ή εργαζόμενος; Είμαστε κάτι περισσότερο από επάγγελμα ή τις ιδιότητές μας; Είμαστε πνευματικά όντα.

Παρατηρούμε μόνο προς τα έξω και σχεδόν κανένας μας δεν έχει σκεφτεί πως λειτουργούμε εσωτερικά. Κοιταζόμαστε στον καθρέφτη κάθε εικοσιτετράωρο και δεν σκαφτόμαστε τι είναι αυτό που βλέπουμε. Δεν αναρωτιόμαστε γιατί κοιτάξαμε…

Αναρωτηθήκατε ποτέ
4 Τι σχέση έχουμε με τη Γη;
4 Τι σχέση έχουμε με τον Γαλαξία μας;
4 Τι σχέση έχουμε με το Σύμπαν;

Όσοι γνωρίζουμε ότι ζούμε σε έναν Υλικό κόσμο που ονομάζεται ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΟΣ. Πέρα όμως από του, καθένας ζει στον δικό του οικογενειακό υλικό κόσμο και βέβαια πού βρίσκεται ο Συμπαντικός κόσμος κανείς δεν ξέρει…

Ο Σωκράτης αναγνώριζε στον εαυτό του μια μόνο γνώση, ότι δηλαδή δε γνώριζε τίποτε. Η θέση του αυτή βρίσκεται ση φράση: «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Πράγματι, όσο προχωρεί κάποιος στη γνώση, τόσο αντιλαμβάνεται το μέγεθος της άγνοιάς του, σε τέτοιο σημείο, ώστε συνειδητοποιεί ότι αυτά που γνωρίζει να είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδέν σε σύγκριση με όσα αγνοεί.

Η Αυτογνωσία είναι αρετή, που την αξία της τονίζουν όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι, φιλόσοφοι και στοχαστές.

Ο Βιβλικός Στίχος [Κορινθ. Α’ 12:27] μας λέει: «Σεις είστε σώμα του Χριστού, και ο καθένας είναι μέλος του σώματος». Οι διδασκαλίες του Χριστού μας λένε ότι «ο Θεός είναι Ένας», όμως Εκείνος εργάζεται μέσα από τρείς όψεις: το Άγιο Πνεύμα, τον Υιό και τον Πατέρα.

Μια πνευματική αφύπνιση εμφανίζεται όταν αποκτήσουμε επίγνωση πως το οτιδήποτε υπάρχει, είναι στην πραγματικότητα ένα. Ο Ιησούς εξέφρασε αυτή την επίγνωση όταν είπε, «εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα» [Ιωαν. 10:30]. Και εμείς μπορούμε να βιώσουμε μια τέτοια αφύπνιση ακολουθώντας καθημερινά το πρότυπο αγάπης του Χριστού.

Όταν λοιπόν βλέπουμε την αγνότητα στους άλλους, βλέπουμε την αγνότητα του Θεού μέσα σ’ αυτούς και στον εαυτό μας – ένα σημάδι ότι έχουμε παραδώσει τον εγωισμό μας [προς Τίτο 1:15]. Κατανοούμε και τα τρία επίπεδα της ύπαρξής μας μόνο όταν εγκαταλείψουμε τον εγωισμό, το μόνο εμπόδιο που παρακωλύει την αυτό-επίγνωση.

Το τι είμαστε τώρα είναι το αποτέλεσμα αυτού που έχουνε σκεφτεί και έχουμε πράξει διαμέσου των αιώνων. Σε οτιδήποτε έχουμε εστιάσει την προσοχή μας, οτιδήποτε έχουνε δημιουργήσει, πρέπει να το συναντήσουμε μέχρι να το μεταστοιχειώσουμε στα άγια των Αγίων.


Η κατεύθυνση που επιλέγουνε τώρα θα είναι αυτή που θ’ ακολουθήσουμε αργότερα – ακόμη και μετά τον θάνατο. Αυτό είναι που εννοεί η Βίβλος όταν δηλώνει, «…αν ένα δέντρο πέσει προς τον Νότο ή προς τον Βορρά, στον τόπο όπου πέσει το δέντρο, εκεί θα μείνει» [Εκκλησιαστής 11:3].

Η γήινη εμπειρία παρέχει ευκαιρίες για ανακατεύθυνση της ζωής μας, μας παρέχει μια ευκαιρία για να αφυπνίσουμε ην επίγνωση της ενότητας μας με τον Θεό. Το δώρο του Θεού σε κάθε ψυχή είναι να γνωρίσει τον εαυτό της, να γίνει ο εαυτός της, καθώς και ένα με τον Θεό.

[Ο Κοσμοκαλόγηρος] Φώτου Νικόλαος