ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΘΕΜΑΤΑ ,ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΕ ΟΤΙ ΠΟΙΟ ΝΕΟ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Η μουσική και η εξέλιξή της.

Η αποδοχή και η εξέλιξη της μουσικής στην Ελλάδα, έδωσε τη βάση της τέχνης, της φιλοσοφίας και των επιστημών.

Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν θεό της μουσικής τον Απόλλωνα το Μουσιγέτη, προς τιμή του οποίου έκαναν στους Δελφούς, πανελλήνιους μουσικούς αγώνες.

Θεωρούσαν τη μουσική σαν τον σπουδαιότερο παράγοντα ψυχικής μόρφωσης και πίστευαν θεία την προέλευσή της.

Ξένοι επιστήμονες, μουσικολόγοι και κοινωνιολόγοι, αναφέρουν πως κανένα άλλο Έθνος δεν ένιωσε τόσο την πανίσχυρη δύναμη της μουσικής, όσο το Ελληνικό.

Μεταχειρίστηκαν τη μουσική σαν το πρώτιστο στοιχείο της Ατομικής, της Κοινωνικής και της Εθνικής, γενικά,ζωής.

Χρησιμοποιούσαν τη μουσική για θρησκευτικές γιορτές, ιεροτελεστίες, σε συμπόσια και χορούς και είχαν τραγούδια για κάθε ασχολία τους και για κάθε περίπτωση. Ανάλογα τραγούδια ήταν:

Οι Παιάνες (θριαμβευτικά τραγούδια ,που τιμούσαν τον Απόλλωνα).

Οι Διθύραμβοι (προς τιμήν του Διόνυσου κ.α.θεών)

Τα επινίκια των μουσοποιών Πινδάρου και Σιμωνίδη

Τα Ελεγεία (πένθιμα, με συνοδεία αυλού)

Τα Σχόλια (επιτραπέζια)

Τα Εγκώμια (στο πάτημα των σταφυλιών).

Είχαν επίσης, τραγούδια ποιμενικά, βεριστικά, επιμύλια, νανουρίσματα ,θρήνους και επικήδεια, γάμου, ξενιτιάς κ.α.




Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τρία είδη μουσικών οργάνων.

Τα έγχορδα, τα πνευστά και τα κρουστά.

Έγχορδα ήταν: η Λύρα, η Κιθάρα, η Άρπα.

Πνευστά ήταν: η Σάλπιγξ, η Σύριγξ, οι Αυλοί, η Υδραυλίς

Κρουστά ήταν: τα Τύμπανα, κύμβαλα, σείστρα, κρόταλα κ.α.

Από τη μυθολογία μας, μαθαίνουμε για τους πρώτους Αρχαίους που ασχολήθηκαν με την μουσική τέχνη, ήταν:

Τους Μυθικούς χρόνους (1500-1000 π.χ)

Ο Ορφέας (Πιερία Ολύμπου):Ποιητής, Μάντης και ο περιφημότερος μυθικός αοιδός της Ελλάδας.

Ο Όλυμπος (Φρυγία):Ο μυθολογούμενος ποιητής και τραγουδιστής, που, κατά τον Πλούταρχο, ήταν αρχηγός της Ελληνικής μουσικής και δημιούργησε τους ύμνους προς τους θεούς.

Στα Ομηρικά χρόνια (1000-700 πχ)

Οι σπουδαιότεροι μουσικοί της εποχής αυτής είναι,

Ο Όμηρος (Σμύρνη ή Χίος περί το 900 π.χ): αρχηγός της φημισμένης σχολής των Ιώνων τραγουδιστών.

Ο Δημόδικος (Κέρκυρα)

Ο Φήμιος (Ιθάκη) και

Ο Ησίοδος (Άσκρα Βοιωτίας).

Στους Δημιουργικούς χρόνους (700-555 π.χ)

Οι σπουδαιότεροι μουσικοί της εποχής αυτής είναι:

Ο Τέρπανδρος (Λέσβος Ζ' αιώνας π.χ): μετέτρεψε την τετράχορδη λύρα σε εφτάχορδη.

Ο Όλυμπος (Φρυγία περί το 660 π.χ): απόγονος του μυθικού επίσης από τη Φρυγία ομώνυμου αοιδού.

Ο Τυρταίος (Αθήνα 640 π.χ)

Η Σαπφώ (Λέσβος, περί το 628 π.χ)
Ο Αρίων (Λέσβος, περί το 625 π.χ)
Ο Θαλήτας (Γότρυς, περί το 620 π.χ)
Ο Ανακρέων (Τέω Ιωνίας, περί το 600 π.χ)

Και βέβαια κατά την ίδια περίοδο, διακρίνονται ακόμα γνωστές μουσικές φυσιογνωμίες, όπως: ο Αρχίλοχος, Στησίχορος, Ξενόκριτος, Αλκμάν, Αλκαίος, Ίβικος κ.α

Είναι μια περίοδος, που η μουσική έγινε το σπουδαιότερο μέσο εξάπλωσης, σε όλη την Ευρώπη, του <<Αρχαίου Πνεύματος>> κι έγινε η βάση της εξέλιξης του πνεύματος της ανθρωπότητας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: