Βιαστικέ Ταξιδευτή.....

Τρέχει η ζωή μας τρέχει και σαν υπνωτισμένοι το διάβα μας κοιτάμε μόνο..

Το διάβα του εκείνος κοιτά , το διάβα μου και εγώ μου λέει να κοιτάξω .

Μα είναι αυτή η αλήθεια..

Τρέχει η ζωή μας τρέχει και σαν σε παραζάλη μέσα σ’ αυτό το βουητό, ξεχνούμε το αληθινό το νόημα, το θεϊκά δοσμένο.

Που είναι η αγάπη, αυτή, που όλοι αποζητούμε από τις πρώτες μας στιγμές, στα μάτια μάνας , σε αγαπημένης αγκαλιά , στο όραμα το Θεϊκό το γύρο απλωμένο.
ποιος και που είναι αυτός που σήμερα αυτό βιώνει ..

Σαν μας δεις από ψηλά, μικρές κουκίδες σε αέναο τρέξιμο, αστόχαστου αγώνα, που λες και καρτερούν σύντομα να τελειώσει

Πολλά τα θέλω, λίγη η γνώση.

Γνώση εσωτερική, που λυτρωμό δεν βρίσκει σε αυτή την βιαστική πορεία.

Τρέχει η ζωή μας τρέχει και σαν σε μπράτσα δυνατού μαγνήτη, σε μέγγενη δεμένοι που δεν μπορούν να αποσπαστούν …

Ποιος ο σκοπός του δρόμου..

Που είναι η χαρά, η λύτρωση ,που είναι αυτή η απλή, η φωτεινή και απέριττη , αέρινη κυρά της αληθινής Αγάπης

Που είναι Εκείνος…

Κι όμως …

Όλα είναι εδώ, απλόχερα δοσμένα

Στάσου για λίγο, βιαστικέ ταξιδευτή.

Στάσου για λίγο .. να αφουγκραστείς το διάβα του αέρα , της βροχής, της αστραπής
την μυρωδιά της γης, των λουλουδιών την ομορφιά, το μελωδικό φυλλίρισμα των δέντρων, τον παφλασμό της θάλασσας, των μακρινών αστερισμών τα φωτεινά παιγνίδια , την ηλιοζεστασία της ροδαλής Ανατολής, της Δύσης την γαλήνη , του Φεγγαριού το ημέρωμα και των ελεύθερων πουλιών το αψηλό τους πέταγμα ….στα βάθη της ψυχής σου.

Όλα αυτά, ταξιδευτή, τα ξεχασμένα απ το απρόσεχτο και βιαστικό σου διάβα, σαν σε γλυκιά απόμακρη ψαλμωδία εσπερινού που τα βουνά σκεπάζει ,γεμίζουν τον νου και την ψυχή , αρκεί να τα προσέξεις .

Τρέχει η ζωή σου, τρέχει…

Στάσου για λίγο βιαστικέ ταξιδευτή
Στάσου και κοίτα μέσα σου για λίγο αν το θες .
Στάσου για λίγο και άκουσε
Άκουσε Εκείνον….
Με ψιθυριστή φωνή θα στα ξαναθυμίσει ….

«Αυγερινός» 2009